| - FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA - |
 |
| OKRĘTY-BAZY |
| - JULES VERNE - Francuski okręt-baza okrętów podwodnych |
| Francuski okręt-baza okrętów podwodnych JULES VERNE. Później służył jako okręt warsztatowy floty. Foto: 1932. French submarine depot ship (later fleet repair ship) JULES VERNE. Launched: 3.2.1931 (Lorient). Displacement: 5747 tons. Speed: 16 knots. Dimensions: 110(122) x 17.2 x 5,8 m. Machinery: 2 sets Sulzer-Diesels, 2 shafts. Armament: 4 x 90/L50 AA, 4 x 37 AA, 9 M.G. Ravitailleur de sous-marins JULES VERNE |
Francuski okręt-baza okrętów podwodnych wybudowany został przez stocznię w Lorient. Ceremonia wodowania miała
miejsce 3 lutego 1931, zaś wszedł do służby 26 września 1932. Przeznaczony był do obsługi flotylli złożonej z 6 okrętów
podwodnych. Ponadto mogło byc na nim skoszarowanych 265 ludzi z innych okrętów podwodnych.
Wybuch wojny zastał okręt z 2. flotyllą okrętów podwodnych w Oranie. Wkrótce potem stacjonował w Brest, razem z
grupą okrętów podwodnych, którym był przydzielony. Później, na nową bazę operacyjną tej grupy okrętów wyznaczono
brytyjski port w Harwich. Jego przejście do Harwich, razem z okrętami podwodnymi, było eskortowane przez polskie
niszczyciele ORP BURZA i ORP Błyskawica w dniu 22 marca 1940. Wziął udział w kampanii norweskiej w maju 1940.
Następnie przeszedł do Bizerty (listopad 1940) i Dakaru (marzec 1941). Uczestniczył w działaniach wojennych na Morzu
Śródziemnym w 1944. Od 1946 do 1955 stacjonował w Indochinach; wrócił do Francji, pełniąc rolę pływających koszar w
Tulonie w latach 1955-59. Poszedł na złom w 1961 roku.
Charakterystyka wg Weyers Taschenbuch der Kriegsflotten 1940: Wyporność: 5747 ton; prędkość 16-17 węzłów;
wymiary: 110 (122) x 17,2 x 5,8 m; uzbrojenie: 4 działa 90 mm/L50 plot, 4 x 37 plot, 9 karabinów maszynowe; silniki
wysokoprężne Sulzer o mocy 7000 KM; 2 śruby. Jane's Fighting Ships 1957/58 wymienia JULES VERNE już jako
okręt warsztatowy floty i uzupełnia powyższe dane. I tak, pełną wyporność określa na 6340 ton, zasięg na 18500 mil
morskich przy prędkości 11 węzłów lub 12000 mil przy 15 węzłach, zaś uzbrojenie miało w okresie powojennym składać
się z 4 x 90 mm plot, 7 x 40 mm plot i 10 x 20 mm plot.
JULES VERNE w ostatniej dekadzie swojego istnienia nosił numer taktyczny A 640.
miejsce 3 lutego 1931, zaś wszedł do służby 26 września 1932. Przeznaczony był do obsługi flotylli złożonej z 6 okrętów
podwodnych. Ponadto mogło byc na nim skoszarowanych 265 ludzi z innych okrętów podwodnych.
Wybuch wojny zastał okręt z 2. flotyllą okrętów podwodnych w Oranie. Wkrótce potem stacjonował w Brest, razem z
grupą okrętów podwodnych, którym był przydzielony. Później, na nową bazę operacyjną tej grupy okrętów wyznaczono
brytyjski port w Harwich. Jego przejście do Harwich, razem z okrętami podwodnymi, było eskortowane przez polskie
niszczyciele ORP BURZA i ORP Błyskawica w dniu 22 marca 1940. Wziął udział w kampanii norweskiej w maju 1940.
Następnie przeszedł do Bizerty (listopad 1940) i Dakaru (marzec 1941). Uczestniczył w działaniach wojennych na Morzu
Śródziemnym w 1944. Od 1946 do 1955 stacjonował w Indochinach; wrócił do Francji, pełniąc rolę pływających koszar w
Tulonie w latach 1955-59. Poszedł na złom w 1961 roku.
Charakterystyka wg Weyers Taschenbuch der Kriegsflotten 1940: Wyporność: 5747 ton; prędkość 16-17 węzłów;
wymiary: 110 (122) x 17,2 x 5,8 m; uzbrojenie: 4 działa 90 mm/L50 plot, 4 x 37 plot, 9 karabinów maszynowe; silniki
wysokoprężne Sulzer o mocy 7000 KM; 2 śruby. Jane's Fighting Ships 1957/58 wymienia JULES VERNE już jako
okręt warsztatowy floty i uzupełnia powyższe dane. I tak, pełną wyporność określa na 6340 ton, zasięg na 18500 mil
morskich przy prędkości 11 węzłów lub 12000 mil przy 15 węzłach, zaś uzbrojenie miało w okresie powojennym składać
się z 4 x 90 mm plot, 7 x 40 mm plot i 10 x 20 mm plot.
JULES VERNE w ostatniej dekadzie swojego istnienia nosił numer taktyczny A 640.
| Odwiedź Katalog OKRĘTY PODWODNE |
