Uroczystość podniesienia polskiej bandery wojennej na okręcie miała miejsce 15 listopada 1932 roku. Aż do września 1937 stał w porcie wojennym na Oksywiu, pełniąc rolę okrętu-bazy dla polskich okrętów podwodnych, póki nie powstały koszary na lądzie.
Krótka wzmianka na temat okrętu znalazła się we wspomnieniach Borysa Karnickiego (1987): "Życie towarzyskie kwitło. Koncentrowało się w bazie okrętów podwodnych, hulku LWÓW, a potem na SŁAWOMIRZE CZERWIŃSKIM. Do obiadu w mesie siadało przy stole ponad trzydziestu oficerów. Nastrój patriarchalny. Na pierwszym miejscu Żeńka [Eugeniusz Pławski - pierwszy dowódca polskiego dywizjonu okrętów podwodnych, uwaga Facta Nautica] , po nim trzech dowódców okrętów podwodnych i mechanik dywizjonowy, potem zastępcy dowódców okrętów i tak dalej aż do świeżo przydzielonych podporuczników. Poza codziennymi obiadami odbywały się uroczyste obiady sobotnie oraz okazyjne obiady lub kolacje dla uczczenia imienin dowódcy dywizjonu lub jakiegoś święta narodowego."
|
|
ORP SŁAWOMIR CZERWIŃSKI Podstawowe dane techniczne
|
|
Pojemność:
|
2450 BRT, 1477 NRT
|
|
|
|
|
|
96,9 m x 12,5 m x 5,6 m
|
|
3-cylindrowa aszyna parowa potrójnej ekspansji (1500 KM)
|
|
|
|
|
|
|
|
Wycofany ze służby we wrześniu 1937 i złomowany.
|
|
|
|
|
|
|