| RMS LUSITANIA W swoim czasie największy statek świata ... |
| _____________________________________________________________________________ - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont |
| Statki pasażerskie |
| - MARYNARKA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - |
| Brytyjski oceaniczny liniowiec RMS LUSITANIA na pocztówce Cunard Line. Zbudowany specjalnie do obsługi linii północnoatlantyckich. Dwukrotny zdobywca Błękitnej Wstęgi. Cunard Line postcard of s.s. LUSITANIA. The ship was built by John Brown & Co. of Clydebank. She was the world's first quadruple screw steamer. |
Zatopienie 7 maja 1915 roku brytyjskiego liniowca pasażerskiego LUSITANIA przez niemiecki okręt podwodny U-20 było
niewątpliwie jednym z najgłośniejszych wydarzeń wojen morskich toczonych w XX wieku. Zaogniło stosunki dyplomatyczne
między Stanami Zjednoczonymi a Niemcami, a z czasem stało się jedną z pośrednich przyczyn przystąpienia U.S.A. do I wojny
światowej. Propaganda brytyjska nazywała zatopienie statku okrutnym barbarzyństwem, przemilczając, że prócz pasażerów
transatlantyk przewoził nielegalny ładunek materiałów militarnych. Na ładunek ten składało się 1248 skrzyń z amunicją
artyleryjską kalibru 75 mm, 4927 z amunicją strzelecką oraz około 200 z materiałami wybuchowymi i zapalnikami !
niewątpliwie jednym z najgłośniejszych wydarzeń wojen morskich toczonych w XX wieku. Zaogniło stosunki dyplomatyczne
między Stanami Zjednoczonymi a Niemcami, a z czasem stało się jedną z pośrednich przyczyn przystąpienia U.S.A. do I wojny
światowej. Propaganda brytyjska nazywała zatopienie statku okrutnym barbarzyństwem, przemilczając, że prócz pasażerów
transatlantyk przewoził nielegalny ładunek materiałów militarnych. Na ładunek ten składało się 1248 skrzyń z amunicją
artyleryjską kalibru 75 mm, 4927 z amunicją strzelecką oraz około 200 z materiałami wybuchowymi i zapalnikami !
Wbrew pozorom, odpowiedzialność za śmierć 1198 osób, które
zginęły razem z LUSITANIĄ, ponoszą nie tylko Niemcy.
T.M. GELEWSKI (1976, str. 66) przytacza wypowiedź admirała
Williama Boyle'a, późniejszego dowódcy Home Fleet, na temat
zatopienia LUSITANII. Fragment jej podaję niżej:
"Gdy spojrzycie wstecz na ostatnią wojnę, przypomnicie sobie,
że wielka przewaga, jaką alianci mieli nad nieprzyjacielem [...]
leżała w brytyjskiej marynarce handlowej, jednak podnosiliśmy
ręce w zgrozie, gdy Niemcy zatapiali nasze statki, choć każdy
zatopiony statek oznaczał redukcję wielkiej siły, którą mieliśmy
przeciw nim użyć. Bardzo często potępialiśmy tę akcję
nieprzyjaciela na tej podstawie, że na statku znajdowali się nie-
kombatanci i kobiety oraz dzieci [...] Jeśli kobiety i dzieci
wybrały podróżowanie na statkach w czasie wojny, muszą przyjąć
to, co je spotkało. Bardzo to tchórzliwie z naszej strony bronić
nasze statki handlowe tym zarzutem."
zginęły razem z LUSITANIĄ, ponoszą nie tylko Niemcy.
T.M. GELEWSKI (1976, str. 66) przytacza wypowiedź admirała
Williama Boyle'a, późniejszego dowódcy Home Fleet, na temat
zatopienia LUSITANII. Fragment jej podaję niżej:
"Gdy spojrzycie wstecz na ostatnią wojnę, przypomnicie sobie,
że wielka przewaga, jaką alianci mieli nad nieprzyjacielem [...]
leżała w brytyjskiej marynarce handlowej, jednak podnosiliśmy
ręce w zgrozie, gdy Niemcy zatapiali nasze statki, choć każdy
zatopiony statek oznaczał redukcję wielkiej siły, którą mieliśmy
przeciw nim użyć. Bardzo często potępialiśmy tę akcję
nieprzyjaciela na tej podstawie, że na statku znajdowali się nie-
kombatanci i kobiety oraz dzieci [...] Jeśli kobiety i dzieci
wybrały podróżowanie na statkach w czasie wojny, muszą przyjąć
to, co je spotkało. Bardzo to tchórzliwie z naszej strony bronić
nasze statki handlowe tym zarzutem."
|
"Skoro nasze okręty wyszły na morze, aby wygrać wojnę dla nas, ja sam nie sądzę [...], by Niemcy tak bardzo nie mieli racji,
zatapiając je. Weźcie na przykład sprawę "LUSITANII": to był duży statek, który mógł przewieźć 10 000 żołnierzy na front
podczas jednego rejsu, tak jak jego siostrzany statek [MAURETANIA] czynił to do Gallipoli. Niemcy zatopili go i -
oczywiście w ramach pewnych granic - mogli uzasadnić, że byli usprawiedliwieni i że to była uczciwa i zgodna z prawem
operacja wojenna, mimo przedwojennej konwencji w tej sprawie."
zatapiając je. Weźcie na przykład sprawę "LUSITANII": to był duży statek, który mógł przewieźć 10 000 żołnierzy na front
podczas jednego rejsu, tak jak jego siostrzany statek [MAURETANIA] czynił to do Gallipoli. Niemcy zatopili go i -
oczywiście w ramach pewnych granic - mogli uzasadnić, że byli usprawiedliwieni i że to była uczciwa i zgodna z prawem
operacja wojenna, mimo przedwojennej konwencji w tej sprawie."
| LUSITANIA wypływa z nowojorskiego portu. LUSITANIA leaving New York. |
Brytyjski historyk Colin SIMPSON (1972) na podstawie szczegółowych badań nie ma wątpliwości, że za tragedię pasażerów
i statku współodpowiedzialność ponoszą Wielka Brytania i USA. Nazwał tę brytyjsko-amerykańską zbrodnię na własnych
obywatelach "obrzydliwym aktem umyślnego morderstwa".
i statku współodpowiedzialność ponoszą Wielka Brytania i USA. Nazwał tę brytyjsko-amerykańską zbrodnię na własnych
obywatelach "obrzydliwym aktem umyślnego morderstwa".
Polski autor, Henryk PAJĄK, w swojej książce "Bestie końca czasu" (2000) pisał:
"Detonatorem - pretekstem wejścia USA w tę rzeź było storpedowanie pasażerskiego statku "LUSITANIA" z około
1300 nieświadomymi niczego pasażerami na pokładzie. Statek nafaszerowano uzbrojeniem, następnie kanałami wywiadu
brytyjskiego poinformowano Niemców o tym podwójnym ładunku statku. W centrum tej zbrodni tkwił prezydent Wilson. [..]
"LUSITANIA" skazana na niemieckie torpedy popłynęła do strefy wojennej. Świadomy tej zbrodniczej prowokacji
Departament Stanu wiedział, że pod pokładem znajdują się tony sprzętu wojennego. Wilson wiedział o wycofaniu eskorty
"LUSITANII", aby nie przeszkadzać Niemcom - formalności dopełniły niemieckie torpedy."
Ostrożny w ocenach, wspomniany już wyżej T.M. GELEWSKI, kończy rozważania na temat LUSITANII słowami:
"Czyżby istotnie Anglicy ponosili część odpowiedzialności za sprawę "LUSITANII"? Może nawet i taką drogą pragnęli
wciągnąć Stany Zjednoczone do wojny przeciw Niemcom a w obronie ginącego imperium brytyjskiego?"
A ja z kolei zakończę pytaniem:
Czemu do tej pory informacje brytyjskiego wywiadu morskiego, przechowywane w Navy Records Office
w Bath, tyczące LUSITANII i jej ładunku, pozostają utajnione?
"Detonatorem - pretekstem wejścia USA w tę rzeź było storpedowanie pasażerskiego statku "LUSITANIA" z około
1300 nieświadomymi niczego pasażerami na pokładzie. Statek nafaszerowano uzbrojeniem, następnie kanałami wywiadu
brytyjskiego poinformowano Niemców o tym podwójnym ładunku statku. W centrum tej zbrodni tkwił prezydent Wilson. [..]
"LUSITANIA" skazana na niemieckie torpedy popłynęła do strefy wojennej. Świadomy tej zbrodniczej prowokacji
Departament Stanu wiedział, że pod pokładem znajdują się tony sprzętu wojennego. Wilson wiedział o wycofaniu eskorty
"LUSITANII", aby nie przeszkadzać Niemcom - formalności dopełniły niemieckie torpedy."
Ostrożny w ocenach, wspomniany już wyżej T.M. GELEWSKI, kończy rozważania na temat LUSITANII słowami:
"Czyżby istotnie Anglicy ponosili część odpowiedzialności za sprawę "LUSITANII"? Może nawet i taką drogą pragnęli
wciągnąć Stany Zjednoczone do wojny przeciw Niemcom a w obronie ginącego imperium brytyjskiego?"
A ja z kolei zakończę pytaniem:
Czemu do tej pory informacje brytyjskiego wywiadu morskiego, przechowywane w Navy Records Office
w Bath, tyczące LUSITANII i jej ładunku, pozostają utajnione?
