Okręty podwodne
|
II wojna światowa - geneza i początek
|
Statki i okręty
|
|
- MORZE | MARYNARKA HANDLOWA | STATKI | OKRĘTY WOJENNE | WRAKI | MARYNARKA WOJENNA | ŻEGLUGA -
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
SZCZ-118 (KIEFAL) - [Щ-118 Кефаль] Katastrofy okrętów podwodnych - Flota Oceanu Spokojnego - Wojna z Japonią dr Piotr Mierzejewski
|
|
|
|
|
|
Radziecki okręt podwodny SZCZ-118 przy burcie niszczyciela. The Soviet submarine SHCH-118 alongside a destroyer.
|
|
|
|
|
|
---------SZCZ-118, radziecki okręt podwodny typu 'SZCZ' [Щ] serii V-bis, noszący dodatkowo nazwę KIEFAL (ros. Кефаль - głowacz, ryba drapieżna), brał aktywny udział w wojnie Związku Radzieckiego z Japonią w roku 1945.
|
|
-------Budowę jednostki rozpoczęto 10 października 1932 roku w Leningradzie, w Zakładzie Nr 189 (znanym też jako Stocznia im. S. Ordżonikidze) pod numerem stoczniowym 227. Gotowe sekcje okrętu przewieziono koleją na Daleki Wschód, gdzie zmontowano go w całość. Istnieją rozbieżności, gdzie ten montaż nastąpił - wymienia się w literaturze dwa zakłady stoczniowe, a mianowicie Nr 368 w Chabarowsku i Nr 202 (Dalzavod) we Władywostoku. Nie jest także dokładnie znana data wodowania - wiadomo tylko, iż był to rok 1934. 15 września 1934 nadano okrętowi alfanumeryczne oznaczenia SZCZ-118.
------Okręt ukończono na przełomie lat 1934 i 1935. Wymienia się dwie daty przekazania jednostki marynarce wojennej - 18 grudnia 1934 i 30 stycznia 1935.
-----SZCZ-118 oficjalnie wszedł w skład Floty Oceanu Spokojnego 4 marca 1935. Jego pierwszym dowódcą został Nikołaj Semionowicz Iwanow, późniejszy dowódca okrętu podwodnego L-14 (Л-14).
|
SZCZ-118 wychodzi w morze.
|
|
|
|
|
|
---------18 lipca 1942 roku podczas postoju w Nikołajewsku na Amurze na stojącym przy nabrzeżu SZCZ-138 eksplodowały torpedy. W wyniku tej katastrofy okręt zatonął, a wraz z nim zginęła cała jego załoga (35 ludzi). Fragmenty okrętu znajdowano potem w promieniu jednego kilometra ! Wybuch był tak silny, że rozerwał także burtę przycumowanego obok SZCZ-118. W jego kadłubie powstała dziura o wielkości 5 m x 1 m na wysokości II przedziału. Przez otwór wdarła się woda, w ciągu niewielu sekund zalewajając oddziały od I do V i zatapiając jednostkę. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności i na niej znajdowała się cała załoga. Część ludzi zginęła na miejscu, pozostali zaryglowali się w przedziałach VI i VII. Gdy sprowadzony dźwig wyciągnął okręt na powierzchnię, pięciu ludzi z VII oddziału zdołało otworzyć właz i na własną rękę dopłynąć do brzegu. I wtedy nastąpiła kolejna katastrofa - pękła lina dźwigu i SZCZ-118 jak kamień poszedł ponownie na dno z resztą uwięzionych marynarzy. Kolejnego podniesienia okrętu już nikt z nich nie doczekał ...
---------Dowództwo radzieckie podejrzewało, że eksplozja na SZCZ-138 spowodowano została dywersją. Miała tę hipotezę potwierdzić samobójcza śmierć lejtenanta P.S. Jegorowa, zastępcy dowódcy SZCZ-138, który w momemencie wybuchu przebywał w bezpiecznym miejscu. Uratowaną piątkę marynarzy z SZCZ-118 wpierw zamierzano odznaczyć, lecz zamiast tego wysłano na front stalingradzki jako ochotników. Znany jest los jednego z nich - Nikołaj Pietrowicz Borowicz służył jeszcze jako marynarz Flotylli Dnieprzańskiej, a na koniec swojego szlaku bojowego dotarł do Berlina. Zmarł w 1993 roku.
--------SZCZ-118 po przeprowadzonym remoncie i skompletowaniu całkowicie nowej załogi powrócił do służby. W dniu 9 sierpnia 1945, a więc w momencie przystąpienia ZSRR do wojny z Japonią, okręt wchodził w skład 8. dywizjonu 3. brygady okrętów podwodnych Floty Oceanu Spokojnego, bazującego w Sowietskoj Gawani. Dowodził nim podówczas W.A. Wostrikow.
--------17 sierpnia 1945 SZCZ-118 wysadził grupę żołnierzy na Sachalinie, piętnaście kilometrów na południe od portu Maoka (obecnie Chołmsk). Stanowili oni część desantu w składzie 113 samodzielnej brygady piechoty, który 20 sierpnia po krótkiej walce opanował ten port.
--------Od 10 czerwca 1949 roku jednostka nosiła nowe oznaczenie alfanumeryczne - S-118 (C-118).
--------17 lutego 1956 okręt skreślono z listy floty i oddano na złom.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
BIBLIOGRAFIA
Historia Wielkiej Wojny Narodowej Związku Radzieckiego 1941-1945. 1965. Tom 5. - Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa. Morozow, M.E. & Kułagin, K.L. 2008. [Морозов, М. Э., & Кулагин, К. Л. 2008. «Щуки». Легенды Советского подводного флота. — Яуза, Эксмо]. Kowaliow, E.A. 2006. [Ковалев Э.А. - Короли подплава в море червоных валетов - Центрполиграф, Москва, Санкт-Петербург]. Płatonow, A.W. 2004. [ Платонов, А. В. 2004. Энциклопедия советских подводных лодок. 1941-1945. Полигон, АСТ]. Polmar, N. & Noot, J. 1991. Submarines of the Russian and Soviet Navies, 1718-1990. - Naval Institute Press, Annapolis, Maryland.
|
|
|
|
|
Opublikowano 24 listopada 2010 © dr Piotr Mierzejewski
|
|
|
|
PIN-UP GIRLS i morze
|
Borys M. Malinin słynny radziecki konstruktor okrętów podwodnych
|
|
|
|
|
|
|