| |
|
sztandary sztandary sztandary sztandary sztandary
|
|
|
|
- MORZE | MARYNARKA HANDLOWA | STATKI | OKRĘTY WOJENNE | WRAKI | MARYNARKA WOJENNA | ŻEGLUGA -
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Radziecki niszczyciel WOŁODARSKIJ.
The Soviet destroyer VOLODARSKYI (ex POBIEDITYEL). Built: 1913-1915. Mined off Mohni 28 August 1941.
|
| |
-------Radziecki niszczyciel WOŁODARSKIJ zatonął w godzinach wieczornych 28 sierpnia 1941 roku na dryfującej minie w rejonie wyspy Mohni (Zatoka
Fińska). Okręt wchodził wtedy w skład trzeciego zespołu okrętów tworzącego straż tylną głównych sił radzieckiej Floty Bałtyckiej ewakuującej się z bazy
w Tallinie do Kronsztadtu. Zespół ten tworzyły stare niszczyciele KALININ, ARTIEM i WOŁODARSKIJ, dozorowce SNIEG, BURIA i CIKŁON, oraz dwa
kutry torpedowe i cztery małe ścigacze okrętów podwodnych. Los ariergardy floty był tragiczny - żaden z wymienonych z nazwy okrętów nie dotarł do
Kronsztadtu, gdyż wszystkie wpadły na miny i zatonęły! Fatalną serię rozpoczął KALININ, na którego pokładzie znajdował się dowodzący zespołem
kontradmirał J. F. Raal. Gdy okręt ten uderzył minę i wybuch rozerwał mu kadłub, WOŁODARSKIJ i idący za nim ENGELS zastopowały maszyny. Niemal
natychmiast i te jednostki padły ofiarą wybuchających min. O ile jednak KALININ i ENGELS jeszcze dość długo utrzymywały się na powierzchni, to
WOŁODARSKIJ zatonął natychmiast. Wraz z okrętem zginęli niemal wszyscy, którzy byli na jego pokładzie - załoga oraz ewakuowani z Tallina ranni,
specjaliści i ich rodziny. Sądzę, że liczba ofiar przekraczała 200 osób. Akcji ratunkowej nikt nie prowadził, w pobliżu tonęły niszczyciele ENGELS i
ARTIEM, wokół pływały dziesiątki dryfujących min, gdyż trałowce nie nadążały z rozstrzeliwaniem ich. Rosyjska strona internetowa ussrfleet.1939-1945
podaje, że nikt się z okrętu nie uratował. Jednak nie jest to prawdą. W artykule prof. W.I. Aczkasowa z 1973 roku znalazłem informację, że w dwie
godziny po zatonięciu jednostki do burty ścigacza okrętów podwodnych MO-204 dopłynął marynarz i poprosił o linę. Nim wszedł na pokład ścigacza, zdołał
jeszcze odepchnąć na bezpieczną odległość od kadłuba okrętu dryfującą minę. Jak się okazało marynarzem tym był niejaki Winogradow, kursant Wyższej
Szkoły Wojennomorskiej im. Frunzego, który przeżył katastrofę niszczyciela WOŁODARSKIJ. Być może przypadków takich było więcej, lecz w panującym
chaosie nikt nie był w stanie ich zauważyć i odnotować.
|
|
| |
|
|
Ugrupowanie marszowe zespołu straży tylnej radzieckiej floty podczas ewakuacji Tallinna 28 sierpnia 1941 roku. Wg Edmunda Kosiarza.
|
| |
-------WOŁODARSKIJ wszedł do służby w carskiej flocie pod nazwą POBIEDITIEL 7 listopada 1915 (stępkę pod jego budowę położono w
listopadzie 1913, zaś ceremonia wodowania miała miejsce 5 listopada 1914) . Od listopada 1917 przeniesiono go do rezerwy, jak twierdzą
rosyjskie źródła. Niewątpliwie nastąpiło to wyłącznie wskutek porzucenia okrętu w Kronsztadzie przez zrewolucjonizowaną załogę. 31
grudnia 1922 roku przemianowano go na WOŁODARSKIJ. W okresie międzywojennym dwukrotnie przechodził generalny remont, pierwszy
w latach 1923-24, a drugi od 1934 do 1937.
|
------------------------------
|
|
-------WOŁODARSKIJ brał czynny udział w wojnie radziecko-fińskiej (1939-1940). W grudniu 1939 wykorzystywano go do ostrzeliwania
nieprzyjacielskich umocnień na wyspach Zatoki Fińskiej. Aktywny był także od pierwszych dni wojny z Niemcami. Początek działań zastał
go w głównej bazie Floty Bałtyckiej, Tallinie, w składzie 3. dywizjonu niszczycieli. Dowodził nim wtedy kapitan II rangi N.W. Falin. Już
23 czerwca 1941 postawił zaporę minową u wejścia do Zatoki Fińskiej, przez dwa następne dni był jednym z okrętów eskortujących
zdążąjący do Tallina uszkodzony na minie krążownik MAKSIM GORKIJ, a kolejnego dnia znowu stawiał zaporę minową. Od 1 lipca
wchodził w skład osłony pancernika OKTIABRSKAJA RIEWOLUCIJA przechodzącego do Kronsztadtu.
|
| |
-------------------------------
|
-
-------WOŁODARSKIJ był jednym z trzech niszczycieli określanych w ZSRR mianem typu 'WOŁODARSKIJ' [Тип «Володарский»], które weszły do
służby w rosyjskiej marynarce wojennej podczas I wojny światowej. Wymienione jednostki pierwotnie nosiły nazwy POBIEDITIEL [Победитель]
późniejszy WOŁODARSKIJ, AZARD [Азард], późniejszy ARTIEM (wcześniej - ZINOWIEW) oraz DIESNA [Десна], późniejszy ENGELS. Zbudowano je
w latach 1913-1916 w Zakładach Metalowych w Sankt Petersburgu na podstawie projektów hamburskiej stoczni Blohm & Voss.
--------Taschenbuch der Kriegsflotten 1928 tak scharakteryzował niszczyciele tego typu : wyporność - 1200-1600 ton; prędkość - 30 węzłów, uzbrojenie -
4 x 100 mm L/60, 2 x 63 mm plot, 3 w.t. 450 mm; wymiary - 98 x 9,3 x 3,0 m; napęd - 30000 KM; zapas paliwa - 300-400 ton; załoga 110.
--------Weyers Taschenbuch der Kriegsflotten 1940 wprowadził zmiany w porównaniu z powyższą charakterystyką, zaznaczając, że dane tyczą pięciu
niszczycieli (ENGELS, ARTIEM, STALIN, WOŁODARSKIJ i URICKIJ): wyporność - 1150-1280 ton; prędkość - 28 węzłów; uzbrojenie - 4 x 100 mm
L/60, 1 x 75 mm L/30 plot, 1 x 37 mm plot., 2 k.m., 9 w.t. 450 mm (3 x III), 60 min; napęd - turbiny typu Parsons 30000 KM, 4 kotły typu Thornycroft, 2
śruby napędowe; zapas paliwa - 400 ton; zasięg - 2800 Mm przy prędkości 15 węzłów, wymiary - 96 x 9,3 x3,0 m; załoga - 160.
--------Strona internetowa ussrfleet.1935-45.ru podaje następujące dane niszczycieli typu 'WOŁODARSKIJ': wyporność standard - 1260 ton; wyporność
pełna - 1700 ton; prędkośc maksymalna - 27 węzłów; prędkość ekonomiczna - 16 węzłów; uzbrojenie - 4 x 102 mm L/60, 1 x 76 mm L/30, 2 x45 mm, 9. w.t.
450 mm (3 x III), 13 torped, 60 min wzoru 1912 lub 15 bomb głębinowych M-1; napęd - 2 turbiny parowe o łącznej mocy 30000 KM, zapas paliwa - 500 ton;
zasięg - 1700 Mm; załoga w czasie pokoju - 168; załoga w czasie wojny - 146.
--------Szwajcarski historyk Jürg Meister w książce zatytułowanej "Soviet Warships of the Second World War" (London, 1977) charakteryzuje typ
'WOŁODARSKIJ' nieco inaczej: wyporność - 1440 ton; wyporność pełna 1800 ton); prędkość - 24 węzły; uzbrojenie - 4 x 102 mm, 2 x 45 mm plot., 2 x 37
mm plot., 3 k.m. 12,7 mm plot, 9 k.m. 7,62 mm, 6 w.t. 450 mm (2 x III), 60 min; napęd - turbiny typu Parsons 32000 KM, 4 kotły typu Thornycroft, 2
śruby; zasięg - 2800 Mm przy prędkości 15 węzłów; wymiary - 98,00 x 9.30 x 3,20 m; załoga - 160.
|
| |
|
|
| |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
