Polski niszczyciel WICHER. Pocztówka przedwojenna.
Wydawca: Liga Morska i Kolonialna. Tekst na odwrocie:
Polska Flota Wojenna. Kontrtorpedowiec "Wicher". 1540 tonn.
Ze zbiorów autora.
The Polish destroyer ORP WICHER.
8 lipca 1930 roku, w bazie marynarki francuskiej w Cherbourgu podniesiono biało-czerwoną banderę na ORP WICHER.
Niszczyciel ten, według ówczesnej terminologii kontrtorpedowiec - był pierwszą nowoczesną jednostką bojową Polskiej
Marynarki Wojennej. Powitany w tydzień później na redzie Gdyni, rozpoczął nową erę w dziejach naszej Floty.

WICHER służył pod polską banderą 9 lat. Najbardziej dramatycznym momentem w jego pokojowej karierze było powitanie
trzech brytyjskich niszczycieli przybyłych 15 czerwca 1932 r. z kurtuazyjną wizytą do Gdańska. Wysłany tam pomimo
sprzeciwu gdańskiego Senatu, WICHER okazał się najbardziej przekonującym argumentem w sporze o prawa Polski do
swobodnego korzystania z portu.

Samotnie bronił WICHER polskiego Wybrzeża we wrześniu 1939 roku, gdy jako jedyny z dywizjonu kontrtorpedowców
pozostał na Bałtyku. Po udziale w pierwszej morsko-powietrznej bitwie drugiej wojny światowej i zwycięskiej potyczce z
kontrtorpedowcami admirała Lütjensa, zatonął 3 września w porcie helskim, trafiony trzema bombami przez Stukasy z
4.
Eskadry Bombowców Nurkujących
. Wrak podniesiony został przez Niemców po zakończeniu kampanii wrześniowej. Po
zarzuceniu prób naprawy i wcielenia okrętu do Kriegsmarine, zatopiono go ponownie na Zatoce Gdańskiej. Po wojnie został
pocięty na złom.

Rozpoczęcie budowy 19.2.1927, wodowanie 8.7.1928, podniesienie bandery 8.7.1930.
Stocznia: Chantiers Naval Francais, Blainville (turbiny oraz kotły: Ateliers et Chantiers de la Loire, St. Nazaire).
Wyposażenie bojowe: Arsenał marynarki w Cherbourgu.
Wyporność: 1320 t (konstrukcyjna), 1400tW (standard), 1540 t (normalna), 1920 t (przy pełnym wyposażeniu).
Wymiary: długość między pionami 100,9 m, całkowita 107,2 m; szerokość na linii wodnej 10,1 m, wysokość do pokładu
głównego 6,1 m; zanurzenie średnie 2,9 m (konstrukcyjne), 3,3 m (normalne), 3,8 m przy pełnym wyposażeniu; zanurzenie
masymalne (ppw) 3,6 m na pionie dziobowym, 4,0 na pionie rufowym.
Mechanizmy główne: 2 zespoły turbin parowych Parsonsa z przekładnią, wjednym przedziale maszynowym, moc na wale 35
000 KM, prędkość maksymalna 33 węzły przy 360 obr min (33,8 w. na próbach).
Kotły: 3 wodnorurkowe trójwalczakowe (1 w dziobowej, 2 w rufowej kotłowni), powierzchnia grzejna 930 m2, ciśnienie
robocze 18 kG cm2, maksymalne zużycie paliwa 1,5 t h.
Zasięg: 3000Mm/15 w.
Zapas paliwa: 330 t (maks.).
Uzbrojenie: 4 działa 130 mm 40 kal. Schneider-Creusot Model 1919/24; 2 działka przeciwlotnicze 40 mm 40 kal. Vickers-
Armstrong Mk 28; 4 karabiny maszynowe 13,2 mm plot Hotchkiss Mk 30 (2x2); 6 wyrzutni torpedowych 550 mm z
ogranicznikami dla torped 533 mm i 450 mm (2x3); 2 podpokładowe wyrzutnie bomb głębinowych (20 bg); 60 min.
Załoga: 155 ludzi.

                                                                                                                       TEKST: Przemysław Budzbon
Zobacz także:
ORP WICHER na pocztówce wydanej w PRL
                ORP WICHER - drugi niszczyciel o tej nazwie
-    FLOTA HANDLOWA    -     STATKI     -     OKRĘTY     -     WRAKI     -     FLOTA WOJENNA    -
odwiedź katalog  OKRĘTY PODWODNE
Niszczyciele