| STATKI i OKRĘTY ||| - Radzieckie i rosyjskie okręty podwodne - ||| MORZE i WRAKI |
| Borys M. MALININ (1889-1949) Radziecki konstruktor okrętów podwodnych |
| ___________________________________________________________________________ - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont |
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
| Wybitny radziecki konstruktor okrętów podwodnych, prof. inż. Borys M. Malinin na rosyjskim znaczku pocztowym. W tle widoczna sylwetka okrętu podwodnego DIEKABRIST (D-1), który wszedł do służby 12 listopada 1930. |
Borys Michajłowicz MALININ (1889-1949), urodzony w rodzinie śpiewaków operowych, należał do najwybitniejszych
konstruktorów okrętów podwodnych w Związku Radzieckim. W 1914, po ukończeniu studiów inżynierskich w Instytucie
Politechnicznym w St. Petersburgu, podjął pracę na wydziale żeglugi podwodnej Stoczni Bałtyckiej, również w St.
Petersburgu. W roku 1917 służbowo przeniesiono go do stoczni w Nikołajewie, gdzie nadzorował budowę okrętów
podwodnych typu 'BARS' i modernizację starszych jednostek.
W Rosji Radzieckiej MALININ został mianowany kierownikiem biura technicznego wydziału żeglugi podwodnej Stoczni
Bałtyckiej. Już w roku 1921 zaprojektował krążownik podwodny o wyporności nieomal dwukrotnie większej niż słynny
później francuski SURCOUF, największy na świecie w okresie międzywojnia okręt podwodny.
konstruktorów okrętów podwodnych w Związku Radzieckim. W 1914, po ukończeniu studiów inżynierskich w Instytucie
Politechnicznym w St. Petersburgu, podjął pracę na wydziale żeglugi podwodnej Stoczni Bałtyckiej, również w St.
Petersburgu. W roku 1917 służbowo przeniesiono go do stoczni w Nikołajewie, gdzie nadzorował budowę okrętów
podwodnych typu 'BARS' i modernizację starszych jednostek.
W Rosji Radzieckiej MALININ został mianowany kierownikiem biura technicznego wydziału żeglugi podwodnej Stoczni
Bałtyckiej. Już w roku 1921 zaprojektował krążownik podwodny o wyporności nieomal dwukrotnie większej niż słynny
później francuski SURCOUF, największy na świecie w okresie międzywojnia okręt podwodny.
|
| Jeszcze w tym samym roku MALININ przedstawił także projekt podwodnego stawiacza min o wyporności około 2000 ton przy długości 106 metrów. Następne lata pracy przyniosły kolejne projekty okrętów podwodnych, które nie doczekały się nigdy realizacji, przede wszzystkim ze względu na ciężką sytuację gospodarczą Z.S.R.R. ----------Wielki talent konstruktorski MALININA był jednak w pełni doceniany przez władze radzieckie. W roku 1925 roku odbył trzymiesięczną podróż zagraniczną, w składzie oficjalnej delegacji. Dało mu to możliwość zwiedzenia zachodnich stoczni, głównie włoskich, budujących okręty podwodne. Dużą pomocą dla pogłębienia wiedzy okazały się także badania nad konstrukcją podniesionego z dna morza brytyjskiego okrętu podwodnego L-55. ----------5 marca 1927 roku w Stoczni Bałtyckiej im. S. K. Ordżonikidze (zakład nr 189) w Leningradzie, położono stępki pod pierwsze trzy okręty podwodne projektu MALININA. Autor konstrukcji wbił uroczyście pierwsze nity w stępkę jednostki nazwanej DIEKABRIST (późn. D-1), a uroczystość uświetnił swoją obecnością I sekretarz partii w Leningradzie, S.M. KIROW. Były to zarazem pierwsze okręty podwodne zbudowane w Z.S.R.R. , znane jako okręty podwodne I serii typu 'D' (DIEKABRIST). ---------W latach późniejszych z biura konstrukcyjnego kierowanego przez B.M. MALININA wyszły projekty dalszych typów, które także doczekały się realizacji. Były to okręty podwodne typów 'L' (Leniniec, Leninets, Л), 'M' (Malyutka) oraz 'SZCZ' (Shch, Shchuka, Щ). ---------W roku 1939 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a w parę lat później profesora. |
| B.M. MALININ na pokładzie okrętu podwodnego WOŁK. Boris Mikhailovich MALININ (1889-1949) – a shipbuilding scientist, author of the submarines projects of D-type, L-type, M-type and Shch-type, onboard submarine VOLK. |
| Autor wielu cennych prac naukowych z zakresu teorii pływania podwodnego. Od roku 1947 zaczął zastanawiać się nad budową okrętów podwodnych o napędzie atomowym. Jego ambitne zamierzenia wykorzystania energii nuklearnej przerwał piąty, tym razem śmiertelny, zawał serca. Był laureatem nagrody państwowej. Odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru. Nie udało mu się jednak w swoim pracowitym życiu uniknąć stalinowskich represji, szybko jednak został zrehabilitowany. Był po prostu bezcenny dla radzieckiej marynarki ... |