| - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont |
| - ||| - MARYNARKA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - ||| - |
| OKRĘTY PODWODNE |
| - U 1 - Pierwszy okręt podwodny niemieckiej marynarki wojennej, okręt-muzeum |
| Fotografia wykonana w 1911 roku (lub wcześniej) przedstawia pierwszy niemiecki okręt podwodny U 1. |
U-Boot U 1 jest pierwszym okrętem podwodnym niemieckiej marynarki wojennej. Słowo 'jest ' użyte w poprzednim
zdaniu należy uważać za całkowicie uprawnione - okręt istnieje nadal jako obiekt muzealny. Warto również zaznaczyć,
że U 1 nie był pierwszym okrętem podwodnym zbudowanym w Niemczech - pierwszymi bowiem były jednostki typu
KARP, zamówione przez carską Rosję w 1904 roku
U 1 zbudowany został stoczni Germania w Kilonii według planów słynnego francuskiego konstruktora okrętów
podwodnych, inżyniera Maxime Laubeuf. Wodowanie U-Boota miało miejsce 4 sierpnia 1904, zaś wcielenie do służby
jeszcze 14 grudnia tego samego roku.
U 1 okazał się jednym z najlepszych okrętów podwodnych na świecie zbudowanych w 1. dekadzie XX wieku. Był
jednostką dwukadłubową, zaopatrzoną w dwie śruby napędowe. Zaopatrzony był w dwa silniki spalinowe używające
nafty oczyszczonej, o mocy 2 x 200 KM, oraz w dwa silniki elektryczne o mocy 2 x 200 KM. Umożliwiały one
osiągnięcie maksymalnej prędkości 10,8 węzła na powierzchni i 8,7 węzła w zanurzeniu. Zasięg okrętu na powierzchni
przy prędkości 10 węzłów wynosił 1500 mil morskich, zaś w zanurzeniu 50 mil morskich przy prędkości 5 węzłów.
Uzbrojenie okrętu stanowiło 1 działo 76 mm oraz 1 wyrzutnia torpedowa 450 mm z trzema torpedami. Załoga liczyła
12 osób, w tym 2 oficerów. U 1 zdolny był zanurzać się na głębokość do 30 m. Jego wyporność nawodna wynosiła na
powierzchni 241 ton, pod wodą 287 ton, przy wymiarach 42,4 m x 3,8 m x 3,2 m.
U 1 nie odbył ani jednego patrolu bojowego. Wykorzystywany był przez marynarkę wojenną jako okręt szkolny i
eksperymentalny. W latach I wojny światowej wchodził w skład Sił Morza Bałtyckiego i bazował w Kilonii. W 1919
podczas ćwiczeń zderzył się z inną jednostką i w lutym tego roku został zdemobilizowany. Następnie został odkupiony
od marynarki przez stocznię Germania, wyremontowany i zamieniony w okręt-muzeum. Po rozmontowaniu
przetransportowano go koleją do Monachium, gdzie umieszczono go w specjalnym budynku Deutsches Museum,
zbudowanym w latach 1921-23. W czasie II wojny światowej odniósł pewne uszkodzenia spowodowane nalotami, lecz
ponownie przeszedł remont i stanowi do dziś obiekt muzealny.
zdaniu należy uważać za całkowicie uprawnione - okręt istnieje nadal jako obiekt muzealny. Warto również zaznaczyć,
że U 1 nie był pierwszym okrętem podwodnym zbudowanym w Niemczech - pierwszymi bowiem były jednostki typu
KARP, zamówione przez carską Rosję w 1904 roku
U 1 zbudowany został stoczni Germania w Kilonii według planów słynnego francuskiego konstruktora okrętów
podwodnych, inżyniera Maxime Laubeuf. Wodowanie U-Boota miało miejsce 4 sierpnia 1904, zaś wcielenie do służby
jeszcze 14 grudnia tego samego roku.
U 1 okazał się jednym z najlepszych okrętów podwodnych na świecie zbudowanych w 1. dekadzie XX wieku. Był
jednostką dwukadłubową, zaopatrzoną w dwie śruby napędowe. Zaopatrzony był w dwa silniki spalinowe używające
nafty oczyszczonej, o mocy 2 x 200 KM, oraz w dwa silniki elektryczne o mocy 2 x 200 KM. Umożliwiały one
osiągnięcie maksymalnej prędkości 10,8 węzła na powierzchni i 8,7 węzła w zanurzeniu. Zasięg okrętu na powierzchni
przy prędkości 10 węzłów wynosił 1500 mil morskich, zaś w zanurzeniu 50 mil morskich przy prędkości 5 węzłów.
Uzbrojenie okrętu stanowiło 1 działo 76 mm oraz 1 wyrzutnia torpedowa 450 mm z trzema torpedami. Załoga liczyła
12 osób, w tym 2 oficerów. U 1 zdolny był zanurzać się na głębokość do 30 m. Jego wyporność nawodna wynosiła na
powierzchni 241 ton, pod wodą 287 ton, przy wymiarach 42,4 m x 3,8 m x 3,2 m.
U 1 nie odbył ani jednego patrolu bojowego. Wykorzystywany był przez marynarkę wojenną jako okręt szkolny i
eksperymentalny. W latach I wojny światowej wchodził w skład Sił Morza Bałtyckiego i bazował w Kilonii. W 1919
podczas ćwiczeń zderzył się z inną jednostką i w lutym tego roku został zdemobilizowany. Następnie został odkupiony
od marynarki przez stocznię Germania, wyremontowany i zamieniony w okręt-muzeum. Po rozmontowaniu
przetransportowano go koleją do Monachium, gdzie umieszczono go w specjalnym budynku Deutsches Museum,
zbudowanym w latach 1921-23. W czasie II wojny światowej odniósł pewne uszkodzenia spowodowane nalotami, lecz
ponownie przeszedł remont i stanowi do dziś obiekt muzealny.
| Zobacz także: U-2 | U-3 | U-6 | U-7 | U-8 | U-11 | U-26 | U-27 | U-39 | U-45 | U-155 | U-505 | U-532 | U-534 | U-995 | U-1407 | U-2363 | U-2513 | UA | UB |
