Okręty podwodne
|
|
|
|
Statki i okręty
|
|
|
MARYNARKA HANDLOWA - MORZE - STATKI - OKRĘTY WOJENNE - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ARA GARIBALDI
- Marynarka wojenna Argentyny - Krążownik pancerny --
-
|
|
|
| |
|
|
|
|
Argentyński krążownik pancerny GARIBALDI.
The Argentinian armoured cruiser GARIBALDI.
|
| |
|
|
|
|
---------Nieoczekiwanie w ostatnich latach wieku XIX Argentyna dysponowała najsilniejszą marynarką wojenną spośród państw Ameryki Południowej,
wyraźnie dystansując rywalizujące z nią Brazylię i Chile. Stało się to możliwe dzięki zakupieniu we Włoszech czterech nowoczesnych krążowników
pancernych, którym nadano nazwy: GARIBALDI, PUEYRREDON, GENERAL BELGRANO i GENERAL SAN MARTIN. Jednostki te, wybudowane przez
włoskie stocznie Ansaldo w Genui i Orlando w Livorno, stały się od chwili wejścia do służby obiektem ogromnego zainteresowania ze strony rządów innych
państw. Przez parę lat trwały jawne i niejawne zabiegi dyplomatyczne, mające na celu skłonienie Argentyny do odsprzedania całego dywizjonu krążowników
lub przynajmniej jego części. Wśród ewentualnych nabywców znalazły się nawet Stany Zjednoczone, które w roku 1898 rozpoczęły negocjacje w sprawie
odkupienia krążownika GARIBALDI. Z kolei Rosja, w obliczu nadchodzącego starcia z Japonią, już w maju roku 1903 zgłosiła chęć zakupienia wszystkich
czterech jednostek dla wzmocnienia swojej floty. Pertraktacje z ewentualnymi kontrahentami przeciągały się przez kilka lat i nie przyniosły żadnych
efektów z powodu komplikacji natury dyplomatycznej, a także warunków stawianych przez Argentyną. Przez ten czas cztery okręty straciły znacznie na
wartości, stały się konstrukcjami wyraźnie przestarzałymi i chętnych na nie nagle zabrakło. Służyły, mimo znikomej wartości bojowej, w marynarce
argentyńskiej jeszcze długo. Ostatni z nich - PUEYRREDON - skreślono z listy floty dopiero w 1954 roku.
|
| |
|
|
Krążownik GARIBALDI. Stara argentyńska pocztówka.
|
| |
--------GARIBALDI zapoczątkował serię krążowników pancernych, znanych jako typ 'GIUSEPPE GARIBALDI'. Budowę okrętu rozpoczęto na zamówienie
włoskiego rządu i pierwotnie miał on nosić nazwę GIUSEPPE GARIBALDI. Stępkę pod jego budowę położono 25 lipca 1893 roku w stoczni Cantieri Navali
Ansaldo di Genova Sestri Ponente, zaś wodowanie nastąpiło 26 czerwca 1895 r. W niejasnych okolicznościach, po częściowo utajnionych zabiegach
dyplomatycznych, rząd włoski zaoferował okręt Argentynie na bardzo korzystnych warunkach finansowych. Umowa pomiędzy oboma rządami podpisana
została w Londynie 14 lipca 1895 roku.
|
| |
--------Ukończony krążownik oficjalnie przekazano Argentynie 12 października 1896 r., a dwa
dni później podniesiono na nim argentyńską banderę. Obsadzony przez argentyńską załogę,
liczącą 448 ludzi i dowodzoną przez Capitán de Navio D. Manuel Domecq García, opuścił
Genuę dwa później i po rejsie trwającym do 10 grudnia osiągnął brzegi Argentyny.
--------Krążownik ponownie pojawił się w macierzystej stoczni na początku stycznia 1899 r.
W toku trwających ponad roku prac modernizacyjnych i remontowych, wymieniono działa
głównego kalibru. W miejsce dwóch zdemontowanych dział 250 mm na dziobie i rufie,
ustawiono działa 254 mm. Pobyt we Włoszech przeciągnął się aż do wiosny następnego roku.
GARIBALDI powrócił do swojej bazy w Puerto Belgrano dopiero 8 maja 1900 r.
-------W 1903 roku okręt ulega częściowemu rozbrojeniu, a załoga jego zostaje znacznie
zmniejszona. Było to wynikiem ocieplenia stosunków politycznych z Chile i realizacją
podpisanych zobowiązań, jak również przyczyną, dla której Argentyna gotowa była pozbyć się
swojego dywizjonu krążowników pancernych.
|
|
Pamiątkowe zdjęcie załogi krążownika GARIBALDI,
liczącej wówczas 448 ludzi. KLIKNIJ !
|
| |
| |
--------Pod koniec pierwszej dekady XX wieku rola okrętu coraz częściej ograniczała się do funkcji szkoleniowych. Skreślono go z listy floty z dniem 27
maja 1934 roku. W listopadzie 1936 r. kupiła go "na żyletki" firma Cía. Trasatlántica S. A. Argentina, Comercial y Marítima. W roku następnym rozbrojony
GARIBALDI samodzielnie przeszedł po raz ostatni Atlantyk i udał się na złomowanie do jednej ze szwedzkich stoczni.
|
| |
| |
Dane taktyczno-techniczne krążownika GARIBALDI (źródło: Bruno Weyer "Taschenbuch der Kriegsflotten 1928"):
Wyporność - 7000 ton; prędkość - 20 węzłów; uzbrojenie - 2x254 L/40, 10x152 L/40, 6x120 L/40, 2x76, 2x57; pancerz: pokładowy - 20,
stanowiska dowodzenia - 150, artylerii głównej - 150, artylerii średniej - 150; maszyny parowe o mocy 13500 KM; zapas węgla 400 (1000)
ton; zasięg - 4800 Mm przy prędkości 10 węzłów; wymiary 100 x 18,2 x 7,6 m; załoga - 420-450 ludzi. W odróznieniu od jednostek
siostrzanych, GARIBALDI nie posiadał wyrzutni torpedowych.
|
| |
|
|
GARIBALDI. Rysunek nieustalonego autora.
|
| |
--------Stocznie w Genui i Livorno zbudowały łącznie dziesięć krążowników typu 'GIUSEPPE GARIBALDI'. Oprócz wymienionych już czterech jednostek dla
Argentyny, trzy kolejne trafiły do marynarki włoskiej (FRANCESCO FERRUCCIO, GIUSEPPE GARIBALDI i VARESE), dwie do japońskiej (KASUGA i
NISHIN), a jedna do hiszpańskiej (CRISTOBAL COLON).
|
| |
|
|
| |
| |
| |
| |
|
|
Opublikowano: 10 maja 2011 roku
© dr Piotr Mierzejewski
|
|
| |
_______________________________________________________________________________
Facta Nautica
dr Piotr Mierzejewski hr.Calmont
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
| |
|
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
