|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- MARYNARKA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY WOJENNE - MARYNISTYKA - WRAKI - MORZE - MARYNARKA WOJENNA -
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
AWA MARU
- Transportowiec - Czerwony Krzyż - II wojna światowa -
dr Piotr Mierzejewski
|
|
|
|
|
|
Statek pasażerski AWA MARU jako jednostka pomocnicza japońskiej marynarki wojennej.
Storpedowany i zatopiony przez okręt podwodny USS QUEENFISH w pozycji 25°25' N i 120°07' E.
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Zatopienie przez Amerykanów japońskiego statku kartelowego AWA MARU jednoczy w sobie trzy czyny zbrodnicze:
zastosowanie w sposób nieusprawiedliwiony reguł nieograniczonej wojny podwodnej, zatopienie statku chronionego
i nieratowanie rozbitków". (T.M. Gelewski 1976, str. 326).
-
|
|
--------1 kwietnia 1945 roku na Morzu Południowochińskim amerykański okręt
podwodny USS QUEENFISH (SS 393) salwą czterech torped zatopił
japoński statek m/s AWA MARU, który na mocy umowy między rządami
Japonii i Stanów Zjednoczonych uzyskał glejt jako chroniony statek
kartelowy. Zgodnie z tą umową AWA MARU miał specjalne oznakowania na
obu burtach, a także z każdej strony komina, w postaci białych, oświetlonych
krzyży i poruszał się po uzgodnionej trasie.
-------AWA MARU powracał do Japonii po dostarczeniu paczek Czerwonego
Krzyża dla jeńców alianckich w Singapurze i Indonezji. Oczywistym dla
wszystkich zdawało się, że bezpieczna podróż tego statku powinna być sprawą
honoru US Navy . . .
|
---------AWA MARU zbudowany został przez japońską stocznię Mitsubishi
Shipbuilding & Engineering Co. w Nagasaki w latach 1941-43 dla spółki
żeglugowej Nippon Yusen Kaisha (Japan Mail Steam Ship Co. Ltd.). Statek
zaprojektowano z myślą o obsłudze regularnych linii pasażerskich, lecz
marynarka wojenna Japonii przejęła go na w momencie ukończeniem
budowy i przystosowała do własnych potrzeb.
----------Podstawowe dane wg R. Jordan (1999) "The World's Merchant
Fleets 1939" : pojemność: 11.249 BRT; nośność: 8500 DWT; prędkość:
18 węzłów; wymiary (w stopach i calach): 502-8 x 65-8 x 41-3. Napęd: 2
silniki spalinowe, 2 śruby.
|
|
|
|
|
| |
--------28 marca USS QUEENFISH, podobnie jak i inne amerykańskie okręty podwodne działające na tym obszarze, otrzymał szyfrowaną wiadomość od
dowództwa:--"Przepuścić AWA MARU z ładunkiem humanitarnym dla jeńców. Przechodzący przez wasze rejony patrolowania pomiędzy 30 marca a 4
kwietnia stop statek jest w nocy oświetlony i oznaczony białymi krzyżami."
|
| |
--------Cytowany już tutaj T.M. Gelewski (1976, 327-328) tak opisał tragedię japońskiego statku:
--------"Dzień 1 kwietnia 1945 r. był mglisty. Okręt zmierzał ku południowemu zwężeniu cieśniny, prowadzącemu ku
Morzu Wschodniochińskiemu. Nagle o godzinie 22.00 na ekranie radarowym uzyskano kontakt - pojedyncza
jednostka w odległości 17 000 jardów (około 15,5 km), idąca z prędkością 17 węzłów."
-------"Kmdr por. Loughlin polecił zbliżenie. Odległość zmalała do 3000 jardów (ponad 2,7 km). QUEENFISH wykonał
zwrot, ustawiając się rufą do zbliżającej jednostki. Prędkość zmniejszono do 4 węzłów. Loughlin dał rozkaz ataku.
Cztery torpedy opuściły rufowe wyrzutnie. Prawie natychmiast po odpaleniu torped kontakt radarowy gwałtownie
urwał się. Cel musiał więc prawie natychmiast zatonąć."
-------"Podobno oficer wachtowy na mostku mimo wysiłku nie mógł poprzez mgłę dojrzeć żadnych konturów
atakowanej jednostki. Stacja radiolokacyjna z kolei miała jakoby mały zasięg i dawała mylne informacje,
pomniejszając rozmiary obserwowanego obiektu. Na mylne dane w tym zakresie miała też jakoby wpływ prędkość
celu."
--------"Loughlin wydał rozkaz zmiany kursu. Okręt zawrócił, by - jak później twierdził Loughlin - rozejrzeć się za
rozbitkami. Wkrótce ujrzano około 20 Japończyków kurczowo trzymających się pływających resztek. Na pokład
QUEENFISH'a wzięto tylko jednego rozbitka. Od niego Loughlin dopiero dowiedział się jakoby, że zatopił AWA
MARU - okręt kartelowy, za którego bezpieczeństwo gwarancję dał rząd Stanów Zjednoczonych!"
---------"Loughlin znał więc już swą ofiarę. Mimo to nie zajął się losem pozostałych rozbitków, choć szczególnie
wygodne warunki na QUEENFISH pozwalały na uratowanie przynajmniej części. Okręt ten należał bowiem do
nowego, bardzo licznego w amerykańskiej marynarce wojennej typu 'BALAO'. Cechą charakterystyczną tych
jednostek był według "Jane's Fighting Ships" - wysoki standard pomieszczeń, łącznie z odrębnymi przedziałami
mesowymi i sypialnymi".
|
|
|
| |
|
| |
|
| |
"AWA MARU - Japoński TITANIC"
("AWA MARU - The TITANIC of
Japan") pióra Rei Kimura.
|
| |
|
| |
--------Charles Elliott Loughlin, dowódca USS QUEENFISH, zawiadomił o swoim "sukcesie" dowództwo sił podwodnych. Admirał Charles Andrew Lockwood,
jak pisał Clay Blair ("Ciche zwycięstwo. Amerykańska wojna podwodna przeciwko Japonii", Warszawa 2001), "martwił się co najmniej trzema rzeczami:
(1) że wybuchnie wielki międzynarodowy skandal na skalę afery LUSITANII, w którym ucierpi prestiż Stanów Zjednoczonych, (2) Japończycy mogą
zemścić się na jeńcach, zwłaszcza podwodnikach, (3) jeśli wybuchnie afera, jeden z jego najlepszych ludzi, Loughlin, zostanie kozłem ofiarnym."
-------"Przesłał wiadomość dalej, do admirałów Nimitza i Kinga, po czym nakazał Loughlinowi i Klinkerowi przeszukać rejon, wyłowić, kogo tylko się jeszcze da
i natychmiast wracać. Kiedy wiadomość dotarła do Kinga, w depeszy do Lockwooda odpowiedział zwięźle i chłodno: NATYCHMIAST ODWOŁAĆ
QUEENFISHA DO PORTU STOP LOUGHLINA ZDJĄĆ Z DOWODZENIA I OSĄDZIĆ."
--------Sąd potraktował dowódcę USS QUEENFISH nad wyraz łagodnie i orzekł . . . karę upomnienia z wpisaniem do akt! Ch.E. Loughlin użalał się się potem,
że sprawa złamała mu karierę. Niemniej jednak awansował aż do stopnia kontradmirała. Nawiasem mówiąc, za ten skandaliczny wyrok odpowiedzialność
mieli ponieść członkowie składu sędziowskiego - tak przynajmniej zapowiadał admirał Chester W. Nimitz - ale ostatecznie do tego nie doszło.
--------W katastrofie AWA MARU śmierć poniosło 2003 ludzi - uratował się tylko steward, podniesiony przez USS QUEENFISH. Rząd amerykański po
wojnie przeprosił Japończyków za tę tragedię, a oni zrezygnowali z występowania o odszkodowania.
--------Wokół wraku statku narosły legendy. Pojawiały się informacje, że jego ładownie kryły 40 ton złota, 12 ton platyny oraz 150 000 karatów diamentów.
Podejrzewano także, że między tymi skarbami był także prawdziwy skarb naukowy - kopalne szczątki człowieka pekińskiego (Homo erectus pekinensis),
dawniej zwanego sinantropem.
|
| |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
Opublikowano 23 marca 2011 roku
©dr Piotr Mierzejewski
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
 |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| |
| |
| |
|
| |
PIN-UP GIRLS
|
|
AKT KOBIECY
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
