|
|
|
|
|
|
|
|
||| - MARYNARKA HANDLOWA - MORZE - STATKI - OKRĘTY WOJENNE - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - |||
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ścigacze okrętów podwodnych
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
UZ 14
Ścigacz okrętów podwodnych Reichsmarine - Póżniejszy patrolowiec Kriegsmarine
Piotr Mierzejewski
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
Ścigacz okrętów podwodnych i kuter trałowy UZ 14 służył pod banderą Reichsmarine.
Fotografia wykonana między lutym 1918 a wrześniem 1920 r. Powiększ ją dwukrotnym kliknięciem.
|
| |
--------Niemiecka stocznia śródlądowa Naglo Werft z Zeuthen (okolice Berlina), założona przez Clausa Engelbrechta w 1890 i sprzedana w 1911 roku
Fritzowi Naglo, do wybuchu I wojny światowej znana była przede wszystkim z budowy ekskluzywnych jachtów. Podczas wojny zdarzało się jej przyjmować
zamówienia dla marynarki wojennej na budowę małych jednostek pływających. Wśród okręcików, jakie ją opuściły znalazły się zbudowane w roku 1918
cztery ścigacze okrętów podwodnych typu 'UZ 12', a mianowicie UZ 14, UZ 15, UZ 16 i UZ 17. Jednostki te klasyfikowane początkowo jako U-Boot-
Zerstörer, czyli niszczyciele okrętów podwodnych, w rzeczywistości służyły zarazem jako kutry trałowe (U-Boot-Such- und Minenräumboote).
--------UZ 14 wszedł do służby 15 lutego 1918 r., a skreślono go z listy floty już 2 września 1920 r. W ciągu następnych lat kilkakrotnie zmieniał nazwę i
właściciela. Od 1924 roku pływał jako policyjny kuter TILSIT 19, a od 1927 jako kuter celny NORDMARK we Flensburgu. W 1937 r. przekazano go
Oddziałom Szturmowym (Sturmabteilung, SA) NSDAP. Należał do oddziału tej formacji w Nordmark jako HANSESTADT LÜBECK do jesieni 1939 r., zaś
16 grudnia 1939 r. stał się kutrem redowym zarządu portu w Neustadt. 1 lutego 1940 r. powrócił po dwudziestu latach pod banderę marynarki wojennej. W
sierpniu 1940 r. Kriegsmarine wytypowała do uczestnictwa w planowanej inwazji na Wyspy Brytyjskie (operacja "Seelöwe"). 9 kwienia 1941 r. zmieniono
mu nazwę na HM 2. W lipcu 1942 roku znalazł się w składzie Küstenschutzflottille westliche Ostsee (DWO) w związku z czym otrzymał oznaczenie DWO
41. Po przekształceniu tej flotylli w 1. Sicherungsflottille z dniem 1 października 1943 r. zmieniono mu oznaczenie wpierw na Vs 141, zaś od 1 stycznia
1944 r. na Vs 103, klasyfikując go równocześnie jako Vorpostensicherungsboot.
-------Okręt przetrwał szczęśliwie okres wojenny. Po zakończeniu działań bojowych uczestniczył w rozminowywaniu wód Bałtyku i/lub Morza Północnego w
ramach sformowanej po kapitulacji Niemiec formacji Deutscher Minenräumdienst. Dalsze jego losy nie są mi znane.
|
| |
-------O parametrach technicznych UZ 14 i innych jednostek typu 'UZ 12' trudno wypowiadać się konkretnie. Z publikacji Ericha Grönera wynika, iż okręty
te przy wyporności przekraczającej 40 ton i wymiarach 26,0-27,5 x3,90-4,18 x 1,40-1,47 m mogły pływać z prędkością maksymalną 14 -16 węzłów. Napęd
ich stanowiły dwa silniki benzynowe firmy Daimler o łącznej mocy 420-600 KM. Zapas paliwa miał umożliwiać im zasięg 1100 Mm przy prędkości 14 węzłów.
Główne uzbrojenie stanowiło działo 52 mm/L55, zaś załoga liczyła 13 ludzi. Dane te tyczą oczywiście roku 1918.
|
| |
Opublikowano 19 grudnia 2013 r.
Piotr Mierzejewski
|
| |
|
 |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
