OKRĘTY PODWODNE
|
|
|
|
|
|
|
STATKI i OKRĘTY
|
|
||| - MARYNARKA HANDLOWA - MORZE - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
CASABIANCA - Pierwsza wojna światowa - Dardanele - Dawne awizo torpedowe typu D'IBERVILLE - dr Piotr Mierzejewski
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
CASABIANCA jeszcze jako awizo torpedowe, uzbrojone w działo 100 mm , 3 x 65 mm, 4 x 47 mm i 3 wyrzutnie torpedowe. Stara francuska pocztówka.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
--------Awizo torpedowe CASABIANCA (typ D'IBERVILLE), klasyfikowane niekiedy jako contre-torpilleur d'escadre lub krążownik torpedowy, weszło do służby we francuskiej marynarce wojennej 21 września 1895 roku. Okręt ten powstał w Bordeaux, w zakładach Forges & Chantiers de la Gironde (początek budowy w sierpniu 1893 r.). Początkowo, w latach 1895-1900, stacjonował w Rochefort nad Zatoką Biskajską. W roku 1900 przebazował do afrykańskiej bazy w Bizercie. Niewątpliwie największe wydarzenie z tego okresu dziejów okrętu miało miejsce w drugiej połowie kwietnia 1903 roku. Wówczas na jego pokładzie prezydent Francji Emile Loubet, odbywający podróż do Afryki Północnej krążownikiem pancernym JEANNE D'ARC, odbył spotkanie Muhammadem IV, ówczesnym bejem Tunisu.
|
|
|
Kwiecień 1903 r., spotkanie na pokładzie awiza torpedowego CASABIANCA w Bizercie. Stoją od lewej: prezydent Francji Emile Loubet, bej Tunisu Muhammad IV oraz minister Stephen Jean Marie Pichon. W głębi widać krążownik pancerny JEANNE d'ARC.
|
|
---------Mimo stosunkowo młodego wieku okręt szybko uznano za przestarzały i po rozbrojeniu w 1904 r. przeniesiono do rezerwy. Po paru latach marynarka francuska podjęła decyzję o przebudowie jednostki na stawiacz min. W nowej roli okręt podjął ponownie służbę w roku 1913 (?). Jego charakterystyka, według Taschenbuch der Kriegflotten z roku 1914 i in., wyglądała następująco: wyporność - 980 ton; prędkość - 21 węzłów, uzbrojenie - 1x100 mm, 3x65 mm, 7x47 mm, 97 min; napęd - dwie maszyny parowe o łącznej mocy 5500 KM, 8 kotłów opalanych węglem, 2 śruby napędowe; zapas węgla - 120 ton; wymiary - 80 x 8,2 x 3,7; załoga - 147 ludzi. Grubość pancerza pokładowego wynosiła 15 mm. Niekiedy podaje się długość 84 m przy szerokości 8,4 m.
|
|
|
Forges & Chantiers de la Gironde w Bordeaux: Moment wodowania awiza torpedowego CASABIANCA.
|
|
--------Podczas I wojny światowej okręt operował na Morzu Śródziemnym. W 1915 roku wszedł w skład brytyjsko-francuskich sił morskich wyznaczonych do operacji w Dardanelach, która rozpczęła się 19 lutego. Jego głównym zadanem było - jak łatwo domyśleć się - stawianie zapór minowych u wybrzeży Turcji. Na początku czerwca przystąpił do minowania podejścia do Zatoki Smyrneńskiej (obecna nazwa - Zatoka Izmirska), a osłonę jego w trakcie wykonywania tego zadania powierzono brytyjskiemu krążownikowi HMS EURYALUS. W godzinach wieczornych 3 czerwca doszło do nieszczęścia - w pobliżu rufy CASABIANCA jedna z dopiero co postawionych min samoistnie eksplodowała, uszkadzając tylną część kadłuba jednostki i powodując wybuch wszystkich min pozostałych jescze na pokładzie. Stawiacz min szybko poszedł pod wodę, tracąc większą część załogi. Śmierć w tej katastofie poniosło 86 ludzi, zaś uratować się zdołało 66 marynarzy.
|
|
|
CASABIANCA na starej pocztówce, opisana jako contre-torpilleur.
|
|
|
Fotografia CASABIANCA pochodząca z francuskiej pocztówki wydanej już po I wojnie światowej.
|
|
--------Jednostka bliźniacza, CASSINI, także przebudowana na stawiacz min, również nie przetrwała wojny na Morzu Śródziemnym. Okręt ten 28 lutego 1917 roku wpadł w Cieśninie Bonifacio na minę postawioną przez U-Boot UC 35 i zatonął tracąc 88 ludzi.
|
|
|
|
|
|
|
|
Opublikowano 13 października 2013 r.
|
_________________________ Facta Nautica dr Piotr Mierzejewski
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|