OKRĘTY PODWODNE
|
|
|
|
|
|
|
STATKI i OKRĘTY
|
|
||| - MARYNARKA HANDLOWA - MORZE - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
HMS D7 - Brytyjski okręt podwodny typu 'D' - I wojna światowa - Walki z U-Bootami -
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
HMS D7 reprezentował II serię brytyjskich okrętów podwodnych typu 'D'. Pocztówka sprzed I wojny światowej. Stocznia: Chatham. Położenie stępki: 14.02.1910. Wodowanie: 14.01.1911 (matka chrzestna: Mrs. Ricardo, żona komendanta stoczni, kapitana Arthura D. Ricardo). Wejście do służby: 14.12.1911. Złomowanie: 1921.
|
|
--------Początek I wojny światowej zastał brytyjski okręt podwodny HMS D7 w składzie 8 flotylli okrętów podwodnych (8th Submarine Flotilla) , razem z siedmioma pozostałymi jednostkami typu 'D' i dziesięcioma typu 'E'. Okrętem-bazą tej flotylii był HMS MAIDSTONE, zaś dowodził nią komodor R.J.B. Keyes. W pierwszych miesiącach działań jednostka wysyłana była regularnie na patrole w rejon wyspy Helgoland, niekiedy w towarzystwie bliźniaczej HMS D8 . Niewiele brakowało, aby jeden z takich rejsów nie zakończył się tragicznie. Niemiecki sterowiec w maju 1915 roku zaskoczył D7 na powierzchni morza i zbombardował. Szczęśliwie wszystkie trzy rzucone bomby ekspolodowały na tyle daleko od jednostki, że nie spowodowały żadnych strat. Drugi patrol na Morzu Północnym, prowadzony w tym samym miesiącu przerwano, gdyż zaobserwowano dużą nieszczelność kadłuba.
|
|
|
HMS D7 na fotografii sprzed I wojny światowej.
|
|
--------Od kwietnia 1917 pływał w składzie flotylli Platypus (Platypus Flotilla, nazwa pochodzi od okrętu bazy HMS PLATYPUS), stacjonującej w różnych bazach na wybrzeżu Irlandii, a mianowicie Queenstown (Cobh), Co. Cork, Berehaven Co. Cork, Lough Swilly, Co. Donegal i Killybegs Co. Donegal. Flotyllę Platypus, operującą w ramach tzw. Patrolu Atlantyckiego, tworzyły - używając z przymrużeniem oka współczesnego terminu - myśliwskie okręty podwodne ('hunter-killer' submarines), przeznaczone specjalnie do walki z U-Bootami. Rolę swoją spełniały przebywając jak najdłużej w zanurzeniu na głębokości peryskopowej, aby wykrywać i atakować torpedami U-Booty płynące na powierzchni. D7 miał okazję przekonać się, że taktyka taka może być zarówno skuteczna jak i bardzo niebezpieczna.
-------12 września 1917 roku D7 czatując po raz kolejny na jednostki przeciwnika w rejonie położonym na północ od Irlandii otrzymał w końcu od losu swoją szansę: w wizjerze peryskopu pojawił się U-Boot i to w stosunkowo niewielkiej odległości. Brytyjska jednostka szybko zajęła pozycję dogodną do ataku i już dwadzieścia minut później torpeda wystrzelona z rufowego aparatu podążyła w kierunku nieprzyjaciela. Strzał oddany z odległości 800 jardów był celny - rozerwany eksplozją U-Boot nieomal w jednej chwili znikł z powierzchni wody (przybliżona pozycja: 55° 48′ N i 7° 30′ W). Uratowało się jedynie dwóch członków załogi, w tym radiooperator. Okazało się, że zatopionym niemieckim okrętem podwodnym był zbudowany w roku 1915 w Gdańsku U 45 (dowódca: Kapitänleutnant Erich Sittenfeld), który miał na swoim koncie 24 zatopione statki Ententy i państw neutralnych, o łącznym tonażu 45 622 BRT.
--------Na wojnie jak na wojnie, łatwo z myśliwego stać się ofiarą, czego niejeden raz doświadczyła załoga D7. Zdarzyło się, że zaczajonych Brytyjczyków wykrył przepływający w pobliżu U-Boot i niewiele brakowało, aby udało mu się pomścić U 45. Niemcy podjęli próbę staranowania D7, przebywającego akurat na głębokości peryskopowej, lecz zakończyła się ona tylko tylko zniszczeniem peryskopów brytyjskiej jednostki. Wydarzenie to miało miejsce w maju roku 1918. Skutki tej w gruncie rzeczy drobnej kolizji przedstawia fotografia zamieszczona poniżej.
|
|
|
Charakterystyka HMS D7
____________
Wyporność nawodna/podwodna 495/620 ton
Prędkość nawodna/podwodna 14,5/9 węzłów
Uzbrojenie 2 x 76 mm 3 wyrzutnie torpedowe 457 mm (2 dziobowe, 1 rufowa) 6 torped
Zasięg nawodny 2500 Mm przy 10 w. wg projektu 2500 Mm przy 11,5 w.
Zasięg podwodny 70 Mm przy 5 w. (wg projektu)
Wymiary 50,2 x 4,3 x 3,5 m
Napęd 2 silniki Diesla (2 x 875 KM) 2 silniki elektryczne (2 x 275 KM) 2 śruby napędowe
Głębokość zanurzenia 100 stóp (ok. 30,4 m)
Załoga 25 ludzi, w tym 3 oficerów
|
|
Kiosk okrętu podwodnego HMS D7 po staranowaniu peryskopów przez U-Boota. Foto: Royal Navy.
|
|
--------Wcześniej, 10 lutego 1918 roku, ciężką przygodę HMS D7 przeżył, gdy jego peryskop zauważono z pokładu niszczyciela HMS PELICAN. Dowódca okrętu podwodnego, który w porę dojrzał zbliżający się okręt, wyczuł niebezpieczeństwo omyłkowego ataku. Wydał rozkaz zejścia głębiej i zmiany kursu. Niszczyciel rzucił jednak bomby głębinowe, z ktorych jedna eksplodowała w odległości zaledwie 50 jardów od burty HMS D7. Szczęśliwie atak spowodował tylko nieznaczne przecieki i chwilową awarię oświetlenia.
--------Okręt dotrwał w służbie do końca działań wojennych. Przez pewien czas wykorzystywano go jako okręt szkolny. Sprzedany na złom w roku 1921.
|
|
|
Fotografia, która posłużyła za podstawę do wykonania przedstawionej u góry strony kolorowanej pocztówki.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Opublikowano 25 sierpnia 2013 r. © Piotr Mierzejewski
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|